Hashtag #AfricanNationsInHighSchool maakt Twitter tot panafrikanistisch speelveld

We hameren hier tot in den treure op het feit dat Afrika geen land is. Het continent bestaat natuurlijk uit allemaal verschillende landen en die worden niet allemaal in gelijke mate door honger en armoede geteisterd. Ironisch genoeg is er door de o zo goedbedoelde en politiek-correcte aanvallen op de beeldvorming weinig oog voor  de specifieke kenmerken van al die Afrikaanse landen. De strijd wordt vaak over de hoofden van Afrikanen zelf gevoerd en als gevolg weten we nauwelijks hoe die hun eigen en andere Afrikaanse landen zien.

En toen was er Siyanda Mohutsiwa (aka Panda), die met een simpele Tweet voorgoed een einde maakte aan die situatie.

Siyanda Mohutsiwa aka Panda Mohutsiwa blijkt een Botswaanse wiskundestudente die op haar blog even vermakelijk als scherp haar feminisme en panafrikanisme belijdt. Bovenstaande vraag komt dus niet alleen voort uit nieuwsgierigheid, maar ook uit het gevoel dat veel Afrikanen (te) weinig over hun broeders en zusters op het continent weten, en dat ze het Pan-Afrikanisme een dienst zou bewijzen door daar verandering in te brengen. Na wat rammelende reacties die het potentieel van haar onderneming eerder verdoezelden dan ontsloten, zette Siyanda Mohutsiwa zelf eigenhandig de standaard voor de vorm die tegen het eind van 2014 nog steeds overeind zal staan als een van de meest opmerkelijke hashtags van het jaar.

 

De eerste regels die ze aan #AfricanNationsInHighSchool hing, mochten het dan dicht bij (het Zuidelijk-Afrikaanse – SA staat voor South Africa) huis houden, de hashtag was al snel in heel Afrika trending. Geheel “in de geest van het Pan-Afrikanisme”, zoals Mohutsiwa tevreden opmerkte.

Je zou er een hele studie van kunnen maken, zelfs vluchtig scrollen levert al patronen op. Nigeria wordt vaak gekenschetst als die luidruchtige leerling die ondanks slechte cijfers toch klassenvertegenwoordiger is. Zuid-Afrika wordt door velen gezien als een arrogant rijkeluiszoontje dat opschept over een heroische familiegeschiedenis maar zelf weinig presteert. Kenia is tijdens atletiek altijd de snelste. Landen in oorlog zijn geregeld agressieve jongetjes die het schoolplein onveilig maken. Soedan en Zuid-Soedan hebben het door de scheiding van hun ouders moeilijk op school. Iedereen in de klas weet dat het noemen van de verwantschap van Ethiopië en Eritrea bij beide broers kwaad bloed zet en ondertussen blijven leraren een aantal leerlingen met elkaar verwarren (Zambia/Zimbabwe; Guinee/Guinee-Bissau; etcetera).

Twitteraars uit verschillende landen noemen autoritaire leiders (vaders), tweeslachtige relaties met de voormalige koloniale heersers (oude, dominante leraren), de macht van internationale organisaties als de Verenigde Naties, het IMF en de Wereldbank (rectoren) armoede (geen lunch mee nemen naar school, of het niet delen ervan) en andere zaken die ze specifiek achten voor hun nationale context. Maar die factoren blijken ook in andere Afrikaanse landen een grote rol te spelen. Die “realization of sameness“, zoals Mohutsiwa het noemt, maakt het verschijnsel wat haar betreft tot een triomftocht voor het Pan-Afrikanisme.

Samenvatten zou #AfricanNationsInHighschool als fenomeen tekort doen. De hashtag ontleent zijn kracht aan de bundeling van een veelvoud aan visies over de onderlinge verhoudingen op het continent, en hoe die elkaar zowel aanvullen als tegenspreken.  Het onderstaande is dan ook een totaal onrepresentatieve greep uit het enorme aanbod.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leon van de Reep

Source featured image: Al-Jazeera

Leon van de Reep

leon@afrikaansetoestanden.nl