Afrostalgia aflevering 3: The Funkees
Afrostalgia, het verlangen naar een Afrika waarvan je niet wist dat het bestond. Velen van ons hebben er last van. Er zijn medicijnmannen voor je fix. Ze werken voor labels als Analog Africa en Soundway. Ze draaien kratten met door termieten aangevreten vinyl om en distilleren wat intact blijkt voor je. Ze tappen vergeten muziek als rubber uit palmen. Een paar van de machtigste tovenaars van de laatste jaren werken bij Soundway. Ze laten begraven goden shinen in de schaduw van West-Afrika’s grootste muzikale magiër, Fela Kuti. Nigeriaanse muziek, fluisteren ze, was meer dan Afro-beat en Juju.
Soundway slingert de laatste jaren dus de ene na de andere fascinerende compilatie de wereld in. Die komen in hoezen die er zo obscuur uit zien als de muziek ooit was en met titels die daar goed bij passen. Het totaalpakket maakt geregeld korte metten met je ideeën over hoe Afrikaanse muziek een paar decennia geleden geklonken moet hebben. Een titel als Nigeria Rock Special: Psychedelic Afro-Rock & Fuzz Funk in 1970s Nigeria (uw redacteur draaide ‘m in verwarde toestand grijs) zegt wat dat betreft misschien al genoeg. Het ruikt inderdaad een beetje naar funk en rock maar is toch overduidelijk gecreëerd buiten de Westerse context waarin die genres tot stand kwamen. Een tikje exotisch maar godzijdank gevrijwaard van de gezapigheid van veel releases die ons onder het label “wereldmuziek” gepresenteerd worden.
Er staat een nummer van The Funkees op bovengenoemde compilatie uit 2008, Acid Rock. Het is niet het beste nummer van de plaat en het blijkt, vreemd genoeg, ook niet het beste nummer van The Funkees. De betere nummers bewaarde Soundway voor een hommage aan die band zelf: Dancing Time, the best of Eastern Nigeria’s Rock Exponents, 1973-1977.
The Funkees begonnen als legerband en speelden voor soldaten tijdens de Biafra oorlog in Nigeria. Toen die voorbij was hadden de mensen zin om te dansen en dus kon de band blijven spelen. Dat deden ze zo verdienstelijk dat ze naar Londen mochten en een paar jaar later viel de band uit elkaar. Heel veel meer heeft het internet in tekstueel opzicht niet te melden over deze Afro-funk-rockende Nigerianen. Heel erg is dat niet want soms zeggen Youtube en Spotify meer dan duizend blogposts en dit is dus typisch zo’n geval. We raden je aan The Funkees daar alvast op te zoeken. Het gaat je voordeel opleveren als je een progressieveling bent en een danser.
Vergeet de vrijdag-tune van de Top-40 en vervang ‘m voor eeuwig en altijd met The Funkees’ Dancing Time (“It’s dancing time for dancers!”).
Heeft de euforie van de vrijdag plaats gemaakt voor de groovy ontspanning van de rest van je weekend dan past Akula Owu Onyeara misschien het beste bij je gemoedstoestand.
Zit je er op dinsdag nog naar te luisteren dan is het misschien tijd om The Funkees definitief in je leven toe te laten en het stof via Spotify van deze West-Afrikaanse pareltjes te blazen.
